DE KIPPEN KOMEN ERAAN

VOORUITGANG IN ZICHT.
20.1
We zijn vanochtend weer rustig opgestart en naar de stad gegaan om in eerste instantie geld te pinnen voor de kippen te bestellen. Er moet op voorhand betaald worden en Dorothy zou met de boerin het geld kort na de middag op komen halen. Ook zijn we naar de winkel gegaan om ons tegoed voor ons wifimodem op te waarderen want gisteravond kon Piet het verslag niet op de site plaatsen omdat de termijn van een maand was verlopen. We hadden dit niet echt in de gaten maar een maand is zo voorbij. Nadien zijn we naar de kapper gegaan waar Piet een flinke massage heeft laten doen en ik heb mijn haar laten kleuren en knippen want dit was hard nodig. Ook hebben we nog een paar boodschapjes gedaan en dat was het wel weer een zo’n beetje. Kort na de middag stonden de twee dames voor de deur en konden wij deze mensen heel blij maken. Morgen gaan ze gelijk de vierhonderdenvijftig kippen bestellen zodat ze over veertien dagen geleverd kunnen worden. De kuikens zijn een dag oud als ze geleverd worden en moeten dan met veel zorg behandeld worden maar dat is de boerin wel toevertrouwd. Medicijnen en bijverwarming zijn de belangrijkste factoren, dan vraag ik me toch af bijverwarming in een warm land hoe is dat mogelijk maar het is zo. Verder heb ik weer wat aan het freubelen geweest en vanavond hebben de coaches bij ons gezeten. Judith, die gisteren dat busongeluk heeft gehad kan haar laptop niet meer gebruiken deze is echt helemaal naar de filistijnen, zwarte strepen en vlekken is het enige wat ze in beeld heeft en ze had net voordat ze naar hier kwam een nieuwe gekocht. Ze had hierop ook al haar verslag van de afgelopen week staan dus dat is allemaal verloren gegaan. Ondanks het feit dat ze helemaal geschandaliseerd is kon ze toch de moed opbrengen om haar verhaal vandaag voor zover ze de belevenissen kon herinneren van de afgelopen week opnieuw te schrijven en heeft ze het verslag bij ons op haar site gezet omdat wij ons modem hebben en zij nog steeds geen internet. Hieraan zijn ze zaterdag zowat de gehele dag mee bezig geweest en ook vandaag zijn er door een monteur een aantal uren arbeid ingestoken maar werken doet het beslist niet. In plaats dat de eigenaresse hier een wifi toestand laat installeren, nee hoor steeds maar dat geprul met de kabel maar onze zorg is het niet al kost het ons dan € 30,- per maand extra.
21.1
Net na 8,30 uur ben ik weer maar eens naar het ziekenhuis gelopen. Gisteren had ik nog geprobeerd contact met het hoofd dr. Juliana te krijgen maar dat lukte maar niet tot ze me op een gegeven moment terug belde en vroeg of ik vanochtend met de documenten van Mildred wilde komen. Wonder boven wonder zat er niemand in de wachtruimte van haar te wachten zodat ik direct naar binnen kon en ze me op een redelijk manier te woord stond, ze was niet met het verkeerde been uit bed gestapt. Ik heb het toch voor elkaar gekregen , de operatie van Mildred is vervroegd van 1 april naar 4 februari zonder een cent of in dit geval shilling te betalen voor omkoping. Een van de secretaresses moest met me mee naar het boekingsloket waar weer een heel lange rij mensen aan de bankendans meedeed maar ik kreeg toch een voorkeursbehandeling en mocht op het hoekje van een lange bank gaan zitten en wachten tot de secretaresse terugkwam en het was gefikst na misschien tien minuten wachten. Was ik even in de zevende hemel dit had ik echt niet verwacht dus het kan! Thuis was Piet ook al verrast dat ik binnen een uur terug was gekomen en wel met resultaat. Nu hadden we ook met zuster Dorothy van het weeshuis in de bergen afgesproken dar we vandaag op weg zouden gaan voor de kuikentjes. Piet belde naar zuster Lucy, die eigenlijk de baas is van het kindertehuis en zei dat we op hun zaten te wachten. Ze was al onderweg met haar chauffeur en binnen tien minuten stond de man na eerst de zuster in de stad gedropt te hebben aan de deur. Wij op weg en we kwamen net buiten de stad bij toch een soort winkel waar buiten een aantal dozen met van die hele lieve kleine zachte donzige kuikentjes stonden. Piet en ik dachten dat deze al voor ons bestemd waren maar nee, we gingen nu de kuikens bestellen zodat ze over veertien dagen geleverd kunnen worden. Ook hier waren we niet de enige kopers, voor die kleine mormeltjes is wel veel animo maar we waren toch vrij snel aan de beurt. De kuikens zijn als ze opgehaald worden nog maar en dag oud en worden de nacht na de geboorte vanuit Nairobi naar alle plaatsen in Kenia vervoerd in speciale dozen waarin honderd kuikens zitten, verdeeld over vier vakken van vijfentwintig stuks. Na de bestelling hebben we de zuster in de stad opgepikt en zijn we naar een meelfabriek gereden waar veel bedrijvigheid was en de mensen erg vriendelijk waren ( kan toch ook). Daarna heeft de chauffeur ons weer thuis afgezet en hebben we niet veel meer gedaan. Wel hebben we de hele middag aanloop gehad van o.a. een zieke studente, de coaches, Sammy, Consolata en Millicent maar zij was weer snel vertrokken omdat ze nog het een en ander te doen had. Op deze manier is de dag ook weer omgevlogen.
22.1
Alsof de duivel er mee speelt, Piet heeft een heerlijke warme douche en wat denk je, ik ga en de stroom valt uit, sta ik daar, nog een paar seconden warm water gehad en het was over. Ben ik misschien net een minuutje klaar, is de stroom weer terug en dat is nu de tweede keer dat dit gebeurt en misschien nog niet de laatste keer allee maar het hoor erbij maar waarom iedere keer bij mij. ( misschien iets eerder opstaan) Piet is vanmorgen naar de groentemarkt gegaan om het een en ander aan groenten en fruit in te slaan. Hij kwam echt met een leuk verhaal thuis en vertelde dat hij zelf geen boodschap hoefde te doen maar hij heeft op een kindje gepast en de verkoopster, moeder van het kindje heeft de buit bij elkaar gescharreld, wat denk je daarvan. Hij is al verschillende keren bij dat vrouwtje zijn fruit gaan halen en dat kleine meisje kent Piet nu al wel en begint gelijk te lachen en doen als ze Piet ziet dus dat de moeder het kind in zijn handen duwde was voor het kind niet echt vreemd. De volgende keer ga ik toch weer eens mee want ik ken heel die moeder en kind niet, ik wil ook wel eens zien wat hij in zijn handen geduwd kreeg. Verder is hij nog naar de supermarkt gegaan en ik ben de poort vandaag niet eens uit geweest. Ik heb weer zitten prullen en tegen 15.00 uur kwamen Mildred en Jacintha weer vanuit Rangala met de boekenlijst en verdere benodigdheden zoals uniform, matras, lakens, dekens e.d. die Jacintha in haar bezit moet hebben als ze naar de Middelbare school gaat. Ze heeft heel veel geluk want ze is ingeloot op de middelbare meisjesschool in Rangala welke heel goed bekend staat en voor haar zowat thuis wonen is. Ze mag alleen haar moeder maar een keer per maand zien omdat het een internaat is maar s’zondags als ze naar de kerk gaat wat hier gewoon bij het dagelijks leven hoort zien ze elkaar maar kunnen elkaar niet eens spreken. Raar idee, wel je kind zien maar geen contact mogen hebben maar ook dat is hier normaal. Wat ook wel fijn is voor Mildred is als het de bezoekdag voor haar dochter is kost het haar geen vervoerskosten en hoef ze alleen de weg maar over te steken en vijf minuten te lopen. Nu kan ze dat geld wat ze eerder uitgaf aan de transport sparen al praten we hier over misschien € 2,- per maand maar voor de mensen hier een behoorlijk bedrag. Dus vandaag hadden we een rustige dag maar morgen moeten we er tegenaan en inkopen voor Jacintha doen.
23.1
Ja hoor , vanmorgen hadden we allemaal een zalige douche en geen gelazer. Na het ontbijt zijn we, Piet ,Mildred, Jacintha ( ze zijn weer blijven slapen) en ik naar de stad gegaan om voor Jacintha van allerlei dingen te kopen voor haar nieuwe school zoals boeken en andere schoolmaterialen, gymschoenen, slippers, toiletartikelen, rugzak en nog wat zaken. Gepakt en gezakt gingen we weer terug naar huis en hebben ze de bus van 14.00 uur weer genomen richting Rangala omdat Mildred vannacht weer moet werken in het babyhome en Jacintha morgen weer maïs uit de kolven moet halen en dat is ook een hele klus. Piet had aangeboden om ook hiermee te helpen maar Mildred wilde dit niet hebben omdat hij geen handen over zou houden. Wij zijn in de loop van de middag weer gewoon verder gegaan naar de Masaimarkt omdat ik nog kralen nodig had voor mijn frutselwerk. Ook hebben we nog een boodschapje gedaan en nadien een heerlijke duik genomen, ja we kunnen weer in het water het ziet er goed uit. Toen we trouwens van de Masaimakt naar de supermarkt wandelden werd er opeens “hé Piet “geroepen en een boda-boda ( fietstaxi) stopte pal voor ons. Met een grote zwaai sprong er een zwaarlijvig iemand van de bagagedrager en dat was de boer waar we de kippen, 450 stuks, gaan plaatsen. Hij verpletterde Piet bijna, kneep hem zowat fijn met zijn zwaar lichaam en bedankte ons weer voor hetgeen we voor hun gemeenschap gaan doen. Dit was echt heel leuk om die dankbaarheid dan ook weer op deze manier te zien. We lopen hier zo langzamerhand tegen de regentijd aan en vanaf vandaag kunnen we dit heel goed merken. Hier op de compound is een mooie vijver en vanaf vanavond hebben weer een brulkikkerconcert van 20.00 uur tot bijna 0.00 uur ( en later) en dat is echt een oorverdovend lawaai maar we vinden dit niet echt irritant althans nog niet. Zolang je niet vroeg naar bed gaat houden ze je niet wakker hoor en we zullen er toch weer aan moeten wennen net als aan die zware regenbuien die een dezer dagen uit de lucht zullen komen vallen en de stoffige wegen iedere keer weer opnieuw tot een grote modderzooi omtoveren gedurende een paar uur maar tot op heden hebben we nog niet veel regen gehad en als het aan ons zou liggen mag dat zo blijven maar de mensen hier schreeuwen om regen omdat er weer van alles geplant en gezaaid moet gaan worden. Het is altijd wel wat of nooit goed net zo je het wilt zien.
24.1
Schreef ik gisteren dat de kikkers niet irritant waren, nou vergeet het maar. Tot 2.30 uur afgelopen nacht hebben we helaas geen oog dicht gedaan, ik heb maar en slaappilletje genomen want het concert was oorverdovend. Het was beslist niet “De stervende zwaan” maar eerder “De gillende keukenmeiden”maar van mij mogen ze de komende nacht hun blaasbalgen leeg houden en hun koppen dicht maar terwijl ik dit verslag zit te typen gaan de blaaskaken weer flink tekeer dus dat belooft vannacht weer wat te worden. Slaappil en oordoppen en we horen er niks meer van. We zijn in de vijvers gaan kijken n het zijn me toch joekels van kikkers, zelfs in het zwembad spartelden er vier al zaten ze twee aan twee op elkaar geplakt. Het is praten en breien bij die gasten oftewel brullen en vullen. Dat was het kikkerverhaal waar nog geen eind aan komt maar de dag is lang genoeg geweest en zijn we vanmorgen eerst naar de stad gegaan om voor Jacintha nog een boek op te halen wat er gisteren niet meer was. Ook zijn we nog een foto op gaan halen die we gisteren af lieten drukken maar helaas viel de stroom uit en konden we zonder foto de zaak verlaten met de boodschap, kom maar een andere keer terug. We hadden al betaald en toen we vanmorgen in de fotozaak kwamen stonden ze al zowat met de envelop met foto te zwaaien. Voor Piet hebben we nog een paar nieuwe schoenen gekocht en we zijn door het park gewandeld waar voor hier een belangrijke voetbalwedstrijd bezig was en de supporters net zo te keer kunnen gaan als bij ons aan de lijn tijdens een wedstrijd. Ik heb altijd zoiets, thuis hebben die mannen niks te vertellen dan maar uitleven aan de lijn. Na thuiskomst zijn we net als de kikkers het zwembad in gedoken en we waren nog maar korte tijd aan het badderen toen Jane ons kwam bezoeken dus zijn we maar gaan douchen en zijn na wat gedronken te hebben met haar richting haar huis gegaan. Piet is meegelopen omdat ze informatie moest hebben over haar schoolgaande kinderen voor de familie Mandos die haar en haar gezinnetje heel goed financieel steunen. Ik ben naar de supermarkt gegaan en daarna naar de markt waar Diana, de vrouw van George de tuinman een kraampje met aardappelen en uien runt. Nu heeft ze ook altijd Ineke bij zich en vorige week stond haar hoofdje helemaal onder de uitslag, maar nu ziet het er weer stukken beter uit. We hebben haar met Ineke naar de dokter gestuurd. Als je dan ziet wat een berg medicijnen zo’n kindje dan krijgt daar sla je helemaal van achterover en dan maar omgerekend voor ongeveer € 8,-- maar de medicatie doet wel z’n werk. Piet zou ook naar Diana komen maar tot mijn grote spijt ben ik niet lang op de markt gebleven want kleine Ineke is nog steeds als de dood zo bang voor me, dat is echt niet leuk dus wachten op Piet zat er niet in. Terwijl ik richting huis liep passeerde mij een groep luidruchtige verdrietige mensen zwaaiend met takken en volgens mij onder invloed van alcohol gevolgd door een matatu met daar bovenop een lijkkist gebonden met touwen. Op vrijdag is dit hier de gewoonste zaak van de wereld of beter gezegd van de Luostam, op vrijdag wordt het dode lichaam van het overleden familielid in het mortuarium opgehaald om mee naar huis te nemen, dat gaat er zeer luidruchtig aan toe en als het mogelijk is op zaterdag in de tuin te begraven mits er een tuin is. Ik kijk er niet meer van op maar vind het nog steeds interessant om naar te kijken al moet je niet te dichtbij komen want ze sleuren je dan gewoon tussen de rouwende menigte mee en daar pas ik voor dus zie het van een afstandje aan. Verder is de dag buiten het gebrul dat weer volop bezig is rustig verlopen.
25.1
Vandaag was weer een vrij rustige dag en ondanks de paringsdrift van de kikkers hebben we stukken beter geslapen dan voorgaande nacht. Tegen 10.00 uur is Sammy gekomen met zijn dochtertje Lucy van acht jaar. We hadden haar een nieuwe jurk beloofd dus dan moeten we ook woord houden. We gingen naar weer naar het “winkelcentrum”van de verkoopsters met lange zwarte jurken dus de moslimwinkeltjes. Lucy was snel geslaagd voor een jurk, echt kitsig maar ze was er zeer vereerd mee en een paar zwarte schoentjes. Haar jurkje is wit met lila, je zou denken nou een paar bijpassende kleur schoenen zou wel leuk zijn maar nee hoor zwarte schoenen onder een witte jurk maar dat kan hier allemaal en maakt niets uit. Ook zijn we nog naar een schoenwinkel gegaan, de Bata, om een paar degelijke schoenen voor onder haar uniform en een rugzak te kopen. Op de terugweg achter in de tuk-tuk van haar pa pakte ze plotseling mijn arm vast en zei, Thank you mama, I am so happy, nou dan breekt je hart toch wel hoor en ze keek me zo lief aan met haar mooie grote zwarte ogen. Morgen komt ze showen heeft ze en ook haar pa beloofd. Na thuiskomst zijn we op kikkerjacht gegaan, er zitten me hier toch een stel van die grote kolossen. Ze zitten allemaal twee aan twee aan elkaar vastgeplakt dus geen wonder dat ze zo te keer gaan, lang leve de kikkerliefde. Jane kwam ook nog op visite en nadat ze is weg gegaan kwam dochter Purity weer met een ander mooi ventje van ik denk ongeveer twee jaar uit de sloppenwijk. Zij heeft al verschillende kinderen uit haar omgeving mee naar hier gebracht en ze noemen haar allemaal Puty, ze is ook erg zorgzaam voor die kinderen terwijl ze zelf toch pas dertien jaar is. Ze wilde graag zwemmen maar die vlieger ging even mooi niet op, we moesten nog een paar boodschappen doen dus morgen kan ze terugkomen al is het de gehele dag. Verder hebben we niet veel meer gedaan dan alleen zelf te zwemmen na terugkomst van de supermarkt en we zijn uit eten gegaan.
26.1
Niet te geloven maar vanmorgen ben ik van mijn geloof gegaan om gelovig te zijn. Ik heb de kerk voor mijn bed verkozen en ben met Rose en Piet naar de kerk gegaan, een Anglicaanse kerkdienst. Het is wel de eerste maar wel de laatste keer ze hadden ons wel bij de jas al hadden we die niet aan maar we hebben ruim drie uur in die kerk gezeten da’s niet misselijk .Het grootste gedeelte was wel erg mooi, een zangeres met een goede stem en ook het koor was heel goed. Wat hebben deze mensen hier toch een geloofsovertuiging wij zijn dan eigenlijk echte heidenen maar ik voel me er in ieder geval goed bij. Het leek trouwens ook wel of we in een fitnesscentrum waren want er werd beslist niet stil gezeten. De oefeningen waren up down up down handje klap en voetje stap. Naast me zat een jong moedertje met twee kindertjes waarvan een nog een baby’tje en het kind was hartstikke lief maar werd toch iedere keer weer aan de borst gelegd, niks kindje in alle rust voeden nee, klotsen en dansen maar, al bij al na ruim drie uur werden we geblest en konden de kerk verlaten, bij het uitgaan van de kerk stond de priester met zijn gevolg buiten om je een hand te geven, toch de moeite geweest om uit mijn bed te komen. Bij thuiskomst was Purity weer op de compound met weer twee andere kinderen die we nog nooit gezien hadden. Ze wilde met die kinderen komen zwemmen maar we hebben ze teruggestuurd. Geen enkel kind kan zwemmen en het wordt maar gewoon gevonden dat wij mee het water in gaan om die kinderen van een wisse verdrinkingsdood te redden. We hebben twee zwemringen en een paar van die armdingetjes en als ze met z’n drieën komen hebben we een ring te kort en we hebben geen zin om er nog meer bij te kopen, niet voor het geld maar voor de verantwoording want bang zijn de kinderen niet voor het water en soms zelfs roekeloos. Nadat ze wat verontwaardigd was vertrokken met haar aanhang zijn we naar de tweedehands markt gegaan en hebben nog een paar kleertjes voor het nieuwe kleine Ineke gekocht voor € 0,50 per stuk. Op de markt kwamen we J=Jane tegen, de moeder van Purity en hebben haar gezegd dat Purity altijd welkom is maar liever niet altijd met een paar kinderen bij zich. We zeiden haar dat ze haar dochter maar moest sturen maar we hebben ze niet meer gezien dus is de kleine meid waarschijnlijk boos maar daar heeft ze alleen zichzelf mee. Toen we van de markt terugkwamen zat Sammy met zijn dochtertje weer te wachten want gisteren toe we voor haar nieuwe kleren hadden gekocht beloofde ze te komen showen en wat zag dat mooie kind er geweldig voor de normen hier uit. Ze straalde van kop tot teen en zei nog wel een paar keer dank je wel. We hebben nog een duik in het zwembad kunnen nemen en zijn nog even op verjaardagsvisite geweest bij de buren, Judith de coach van de Kellebeek studenten is morgen jarig maar vierde dit vandaag. Gek he de ene zondag bijna dood door het busongeval de volgende zondag haar verjaardag vieren, ze kan het nog mooi navertellen. Na de visite zijn we nog lekker uit eten gegaan en op deze manier sluiten we de week weer af, of is de week begonnen? Ik geloof van wel.
Lieve mensen weer hartelijk dank voor de lieve reacties en blijf da asjeblieft doen, respons doet ons goed.