ZOMERTIJD

ZOMERTIJD

31.3
Alweer de laatste dag van de maand jeetje het gaat opschieten, daar hebben we het nog maar niet over. In Nederland is de zomertijd ingegaan met het gevolg dat het verschil met hier nu maar een uur is, niet zo interessant maar toch.Rond 9.30 uur kwam Sandra in haar schooluniform bij ons binnenvallen. Ze was weggestuurd van de school omdat ze geen schoolgeld had betaald en dan kun je als kind gewoon naar huis om geld te gaan halen en te storten bij de bank zodat je met een stortingsbewijs terug naar de school kunt. Is dat gebeurd dan is er geen vuiltje aan de lucht en kan er weer gewoon aan de lessen worden deelgenomen. We hebben gelijk naar haar moeder gebeld en ze vertelde dat ze daar al bang voor was omdat ze de rekening niet op tijd kon betalen omdat ze haar salaris nog niet had gehad gedurende een paar maanden. Ze had dit op de school verteld maar er was geen pardon dus hebben we Sandra € 30,- gegeven. Ze is met dit geld naar haar moeder gegaan die in een ziekenhuis werkt en samen zijn ze naar de bank gegaan om het geld te storten. Ondertussen was bij ons zuster Lucy van het weeshuis in aantocht en belde naar Piet dat ze voor aan de poort stond maar dat er geen bewaker was om te openen. Piet ging naar de poort maar er was geen non te zien. Piet keek op de straat en wat denk je ze stond bij de buren aan de poort en die hebben inderdaad geen bewaker. Piet bracht ze mee naar binnen want er moest natuurlijk over de koe gesproken worden, we hoorden deze nog lang niet loeien. Dit zal voorlopig niet gebeuren want het geld dat we opzij hadden gelegd wordt niet besteed aan en koe maar aan kippenvoer. Het begint allebei met een K maar is wel iets heel anders, voor het geld wordt als dank gekakeld. Het voer voor de kippen en vooral de leggers is hier erg duur dus kunnen ze het geld hiervoor gebruiken. Nu is het bij ons niet de gewoonte om geld en zeker niet zulke grote bedragen te geven maar in deze moeten we dit wel doen maar de zuster heeft beloofd iedere keer wanneer ze voer voor de kippen gaat kopen de rekening naar ons scant zodat we toch goed op de hoogte blijven. We hebben bij haar al meer geld achtergelaten voor het omploegen van een stuk land dat bij het convent hoort maar waar geen geld was voor het omploegen en vervolgens hierop groenten te verbouwen. Ook het bewerken van dat stuk land werd keurig verantwoord naar ons toe. Nadat de zuster was vertrokken zijn Piet en ik een eind gaan wandelen richting Kondele, een buurtschap naast onze compound. Hier zijn ze een nieuwe weg met een viaduct aan het aanleggen, Piet wilde graag het viaduct op om dit gedeelte van de stad van bovenaf te filmen, het is leuk gelukt. Na anderhalf uur waren we weer terug en hebben weer maar eens in het water gehangen, wat hebben we toch en slecht leven hier… Het personeel hier heeft het momenteel niet druk omdat we maar alleen hier verblijven met het gevolg dat ze nu regelmatig binnen komen vallen om wat koekjes en een drankje te nuttigen, gezellig hoor.
1.4.
Het is geen grap maar het matatupersoneel staakte vandaag met het gevolg dat het heel raar was op de straat. Ik ben even wat dingetjes naar Victor onze rastaman gaan brengen en je zag niets dan tuk-tuks, motoren en fietsers. Deze mensen hadden vandaag een gouden dag, geen matatu’s dan maar de piki-piki, boda-boda of de tuk-tuk genomen, de mensen moesten toch gewoon naar hun werk. Ook waren er opvallend veel lopende mensen langs de kant van de weg en zag je soms eens een matatu nou dan hingen ze met drie konten uit het raam, deze enkele wrakken zaten echt tot de nok toe vol, echt onverantwoord. We zijn zelf ook naar de supermarkt gewandeld waar we ongeveer een half uur over hebben gedaan en terug natuurlijk ook weer die tijd. Er stond en heerlijk windje dus dan is het wel lekker om een wandelingetje te maken en natuurlijk voor we terug liepen hebben we nog wel een drankje genuttigd. Piet een lekkere tusker (bier) en ik ben een beetje aan de milk-shakes, het is wel niet goed voor de lijn maar allee maar thuis gaan we weer wel aan het water. Voor de rest hebben we niet veel gedaan alleen nog in het zwembad gelegen. Ik probeer trouwens iedere dag dertig tot veertig baantjes te zwemmen terwijl Piet lekker op een luchtmatras ligt te dobberen. Nou zeggen die baantjes niet zo veel het zwembad is maar vijf bij vijf meter, nee hoor ik bedoel vijf bij vijftien meter dus ik ben zo van de ene naar de andere kant gezwommen ( lange zijde) maar het is gewoon lekker. Rose klaagde vandaag en eigenlijk ook gisteravond over pijn in haar keel, ze voelde zich beroerd en aangezien hier rond 17.00 uur de stroom is uitgevallen en later op de avond kwam de regen ook weer met bakken naar beneden zetten plus het onweer was ook niet van de lucht zodat we haar maar geadopteerd hebben. Ze slaapt vannacht gewoon bij ons in plaats van in haar piepkleine huisje achter in de compound terwijl ze ziek en het zo donker is.
2.4.
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan want ik zou met kleine Ineke en haar moeder naar het ziekenhuis gaan. Ineke heeft al geruime tijd uitslag op haar hoofdje wat al diverse keren door artsen is behandeld en geen enkel effect heeft zodat we nu naar een dermatoloog zijn gegaan. We hadden om 8.00 uur afgesproken maar om 9.15 uur kwamen Diana en Ineke aankakken. Dat je toch nooit op die mensen kunt rekenen ben ik eigenlijk nog steeds niet gewend en ik zal er nooit aan wennen ook. We hebben een tuk-tuk genomen en zijn naar het ziekenhuis gegaan. Kleine Ineke moest eerst ingeschreven worden daarna werden we de verkeerde kant opgestuurd, de kinderafdeling. Nee we moesten bij de dermatoloog zijn dus weer naar een ander gedeelte van het ziekenhuis waar de arts eigenlijk al zat te wachten omdat we veertien dagen geleden al een afspraak hadden gemaakt. Hij was heel lief voor die kleine meid maar ze gilde alles aan elkaar. De man was een Indiër dus ook enigszins blank daar schrok ze van terwijl ze juist wat met ons aan het bijtrekken was dus geen succes. De arts vertelde dat ze een bacteriële infectie had en het is waarschijnlijk chronisch is zodat Diana de nodige maatregelen moet nemen zoals goede babyzeep gebruiken, iedere keer een schone badhanddoek nemen en twee maal daags het kind laten baden, nou dat is toch heel wat voor een Keniaans gezinnetje, maar het is niet anders. Ook moet ze een aantal zalfjes en weet ik wat voor drankje slikken, over een week moeten we terugkomen voor controle. Een van de medicijnen was niet voorradig dus moesten we maar bij een apotheker gaan kijken maar na vier apothekers bezocht te hebben met iedere keer de mededeling dat het spul toevallig momenteel niet op voorraad was had ik mijn zakken aardig vol en is Piet maar na de middag voor mij op stap gegaan en met resultaat. Nadat ik terug was van het ziekenhuis kwamen Benson, zijn vrouw en zoontje Rende even langs omdat ze juist van het ziekenhuis terug waren voor controle van Rende die de cikkelcelziekte bij zich heeft en dat is een van de ergste ziektes in Afrika met deze ziekte wordt je beslist niet oud maar momenteel deed hij het goed en kan weer lopen. Dit jongetje gaat in de toekomst een hoop geld kosten wat voor het gezin moeilijk is op te brengen maar wij hebben voor een oplossing gezorgd. Heel gelukkig keerde het stel weer richting huis waards op zijn mooie motor. Nadat zij waren vertrokken zijn we weer richting supermarkt gegaan, nu niet zo direct voor boodschappen maar er is ook een printshop om wat fotowerk af te laten drukken. Verder is er niet zo veel gebeurd, we hebben weer gezwommen (veertig baantjes) en Piet is door zijn luchtbed gezakt, deze heeft het vandaag begeven met dagelijks dat zware gewicht van onze Piet. Momenteel zitten we weer zonder stroom dus is het weer candellightevening maar nu ligt het aan de maatschappij, Kenia Power. Gisteren was er een storing bij Panda’s die vanmorgen is opgelost maar dat heeft me wel vanochtend een koude douche bezorgd maar och liever een koude douche dan geen. Zingen doe ik nooit onder de douche maar vanmorgen heb ik wel een paar kreten ten gehore gebracht. Dat we nu geen stroom hebben ligt aan de regen en het onweer, we zitten volop in de regenperiode met deze gevolgen van dien. Ook Rose is nog steeds bij ons, ze voelt zich miserabel en is behoorlijk ziek, is dit malaria, we weten het niet maar hopelijk helpen de medicijnen haar een handje. Dit was het weer voor vandaag terwijl het dondert, bliksemt en behoorlijk hard regent maar wij zitten hier gezellig knus met kaarsjes aan, het heeft wel wat.
3.4.
Ja hoor, vanmorgen weer gestart met een koude douche, er was nog steeds geen stroom. Tegen 10.00 uur kwam Sandra, we hadden beloofd met haar naar de opticien te gaan omdat ze problemen heeft met het zien. Zo gezegd zo gedaan en inderdaad ze is toe aan een brilletje net als haar zus. Jammer dat op dat leuke snuitje een brilletje moet maar voorkomen is beter dan genezen, ze heeft een aardig model uitgezocht, het staat haar wel maar ik vind het jammer. Na dit bezoek zijn onze wegen echt gescheiden, ik ben naar de kapper gegaan om mijn haren wat bij te laten kleuren, de zon heeft een rood blondje van me gemaakt dus even een donker kleurtje er in laten zetten maar de kwaliteit is niet bijzonder van dat kleurspul hier. Sandra is met de matatu richting Panda’s gegaan waar haar moeder haar op zou komen halen en Piet is naar de groentemarkt gegaan. Toen ik thuiskwam was iedereen present, Rose die hier ziek ligt te zijn, Sandra nog steeds wachtend op haar moeder, Piet met een volle tas groenten en fruit. Na de late lunch zijn Piet en ik even naar de busonderneming gegaan om alvast onze terugreis richting Nairobi te reserveren maar dat ging niet, we waren te vroeg en volgende week moeten we maar terugkomen. Nou ja dat doen we dan maar. Nu even tussendoor, al een hele tijd hoorden we een kat of katje mauw maar omdat het zo regende bleef ik maar binnen. Toen deze was opgehouden hield niemand me meer tegen en ik ben naar buiten gegaan en in de vijver direct achter ons huis waar gelukkig niet zo veel water in staat stond in het water een klein poesje te mekkeren. De vijverrand is behoorlijk hoog en ik heb natuurlijk direct de hulp van kattemepper Piet ingeroepen. Nadat ik het schepnet weer had opgehaald begon het gekkenwerk. Ik scheen met een lampje in het water en Piet was de poezenvisser maar dat kleine rotding wilde maar niet in het net dus het werd een ware vechtpartij tussen net en poes. Na zo ongeveer twintig rondjes rond de vijver te hebben gemaakt en het kleine ding toch vermoeid werd lukte het Piet het ding in het net te krijgen. Via de wand haalde hij het net omhoog en voordat hij dit kon bekijken was poesjelief weer vertrokken zonder te bedanken maar het voelt zo goed weer een katje gered te hebben al had dit niet zo snel verdronken maar je weet het nooit. Waar was ik gebleven o ja nadat we teruggekomen zijn hebben we weer gebruik gemaakt van het zwembad, dat is toch wel zalig met die warmte alhoewel hier mensen met dikke jassen rondlopen omdat het voor deze mensen “koud” is, 23 graden hier is erg koud, je krijgt het er extra warm van als je die gekke Kenianen zo rond ziet lopen. Ook ben ik de rastaman Victor nog les gaan geven. Hij haakt van allerlei modellen petten en mutsen maar hij wilde graag leren om hartjes te haken omdat hij een paar gehaakte hartjes van mij had gekregen om te verkopen. Nu was er iemand bij hem geweest om een bestelling te plaatsen voor hartjes maar dan in rasta kleuren, rood, geel, zwart en groen. Ik bleef best lang weg zodat Piet al dacht dat ik daar zou blijven slapen maar om zo aan de kant van de weg mijn bedje te spreiden zie ik echt niet zitten maar ik was ruim voor het donker thuis hoor. Vanavond ga ik trouwens op tijd naar mijn mandje want morgen is het vroeg dag.
4.4.
Inderdaad, vanmorgen hebben we om 7.00 uur de bus genomen naar Rangala. Op de school bij Jacintha was een groot feest vanwege het fijt dat de school in 2013 heel goede resultaten heeft behaald. De viering zou om 9.00 uur beginnen maar……je weet wel wat ik wil schrijven dus waren we veel te vroeg. Wij stonden keurig netjes om 9..00 uur bij de school maar de studenten waren nog volop met tafels en stoelen naar de overkant van de school aan het sjouwen dus daar stonden we. Er was nog geen ouder te zien dus zijn we maar even naar de kleuterschool van het baby home gegaan. We hebbeen daar een praatje met een van de onderwijzeressen gemaakt en zijn weer langzaam maar zeker teruggekeerd en hebben plaatsgenomen, toen nog niet wetend dat we tussen belangrijke dus zo gezegd tussen de bobo’s zaten maar wij zaten er niet mee, blanken zijn hier ook bobo’s in de portemonnee. Ik had Jacintha al even gezien en gesproken want uiteindelijk gingen we voor haar maar dat is flink tegengevallen. Ik moet zeggen toen we goed en wel tussen de diknekken zaten begon het feest en wel met een mis in de openlucht alhoewel keurig onder een mooie tent. De mis was wel erg mooi met veel mooie muziek, zang en dans zo zou het bij ons ook moeten gaan dan zouden er nog wel mensen naar de kerk gaan. De hele ceremonie duurde bijna twee uur en voor ons was het tijd om naar Ugunja te gaan. Mildred was inmiddels ook gekomen, zij had Jacintha ook al even gesproken. We zijn haar toch even gaan zoeken terwijl dit beslist niet meevalt tussen al die meisjes met dezelfde kale zwarte koppies en groene uniformen maar ze had ons al aan zien komen en we hebben haar nog een paar minuutjes gesproken toen ze weer werd teruggeroepen naar de plaats waar haar medeklasgenoten zaten dus dat was het, discipline ten top. Wij hebben toen aar een piki-piki genomen en zijn naar Ugunja gegaan om het wandkleed af te leveren bij het nieuwe kinderdagverblijf en wat was Eunice, de eigenaresse blij al had ze in eerste instantie niet eens in de gaten dat het ballonnen in de lucht waren maar ze vond het geweldig. Piet heeft het gelijk samen met haar opgehangen en het is ook leuk hoor. Na drie kwartiertjes zijn we in het dorp wat gaan drinken, we konden niet meer tuffen wat hadden we dorst. Dat is ook het verschil, niemand vraagt je wat te drinken dat kennen ze gewoon niet en hebben geen geld voor limonades dus moeten we ons zelf een drankje aanbieden en dat ging er wel in. Tegen 15.30 uur zijn we weer naar het busstation gegaan en hier kwam net een hele grote groep motorrijders met takken voor op de motoren en een matatu met een witte lijkkist op het dak voorbij. Een vrouw vertelde dat de dode motorrijder gewoon is”geslacht” in stukken gesneden maar de echte reden hiervoor wist ze niet. Het was een achtentwintig jarige vader van twee kinderen maar hij had blijkbaar vijanden die hem een kopje kleiner hebben gemaakt. Triest maar deze dingen gebeuren hier gewoon. Wij hebben het trouwens ook wel eens over het feit dat iemand met een zware kar rijdt, nou hier rijden maar zat mensen met een zware (hand) kar en ook zeggen we wel eens hij of zij ziet beren op de weg, hier moet je soms om een kudde koeien heen rijden of wachten tot er een stel geiten die heerlijk midden op de weg liggen te zonnen opstaan en naar de kant lopen, dit zijn beslist geen beren maar we zien het wel gebeuren. Thuisgekomen, we waren best gaar van die busreis van twee uur hebben we weer maar een zalige warme douche genomen (we hebben weer stroom). We merken toch wel dat we al een dagje ouder gaan worden maar we vinden het nog steeds leuk. We zijn lekker uit gaan eten en daarmee hebben we het voor vandaag gehad.
5.4
Vanmorgen hebben we wat uitgeslapen dat wil zeggen Piet tot 8.00 uur en ik 8.15 uur en hebben op ons gemakje ontbeten en de vogels bewonderd zoals we dagelijks doen. Piet is naar het shopje gegaan waar we vorige week de armbanden hebben besteld en ik ben wat gaan poetsen, tenminste de vloer gedweild dat haast iedere dag wel noodzakelijk is. Piet kwam terug en had voor mij een leuke ring meegebracht maar helaas was deze iets te klein voor mijn dikke worstvingers dus heb ik de matatu gepakt en ben deze om gaan ruilen en heb een poosje gezellig op een muurtje zitten kletsen bij haar “winkeltje”waar heel haar handel op de grond ligt. Na terugkomst hebben we de tuk-tuk gepakt en zijn naar de supermarkt gegaan die in een winkelcentrum ligt en dat centrum kan normaal door twee ingangen bereikt worden. Een ingang is sinds enkele dagen gesloten vanwege geruchten dat de terreurgroep Elshebab uit Somalië hier een aanslag wilt gaan plegen en de controle is nu gedurende drie weken verscherpt. We hebben gewoon onze boodschappen gedaan en zijn weer naar huis gegaan waar Dorothy en Sandra, moeder en dochter op ons zaten te wachten. Ze wilden komen zwemmen dus hebben we ons ongekleed en zijn het water ingesprongen wat wel zalig was, het was heet vandaag en de regen kwam al vrij vroeg, rond 16.30 uur, we waren net op tijd op het droge. Dit is de eerste keer sinds de regenperiode dat het zo vroeg is gaan regenen maar het friste wel lekker op en verder is het na een half uur droog geworden en is er geen drup meer gevallen zodat we toch lekker uit konden gaan eten nadat moeder en dochter waren vertrokken.
6.4.
De laatste zondag hier in Kisumu, het voelt vreemd. We hebben hier op de compound heel wat mensen zien komen en gaan maar nu zijn we over een week zelf aan de beurt dus zijn we begonnen met het eerste afscheidsbezoek en wel bij Benson’s gezin, de motor-taximan en vader van het zieke jongetje. Hun huisje is niet groot waar ze met z’n zessen leven maar het gezinnetje is gelukkig omdat Benson nu wat meer geld verdient dan met zijn fietstaxi en zijn vrouw heeft een leuk handeltje in houtskool wat we vorig jaar voor haar hebben opgestart. Voordat we afscheid namen nam Piet een stuk of twaalf kinderen mee naar een winkeltje waar lolly’s werden verkocht maar eer het een paar minuten verder was zat hij aan het aantal van 109 lolly’s en de dame van de shop was er helemaal doorheen en had een geweldige dag, ze kon haar tentje voor vandaag sluiten omdat ze toch Ksh.545,- is ongeveer € 5,25 had verdiend en dat was en klapper voor haar. Uit alle hoeken kwamen kindertjes aanrennen, een lust om te zien, Piet was niet de rattenvanger maar de lollypopkinderlokker. We hebben nog een wandeling door de sloppenwijk gemaakt waar het gezinnetje leeft, gewoon een schrale zeer armoedige buurt waar de mensen samenleven in bouwvallige huisjes wat voor ons ondenkbaar is om hier te wonen maar zij leven hier, beter gezegd overleven hier, op een vuilnisbelt waar koeien, kippen geiten en schapen volop aanwezig zijn. Toiletten zijn er maar voor gemeenschappelijk gebruik. Nadat we weer thuiswaren gekomen kwam Sandra weer om te zwemmen en het water was heerlijk, we hebben genoten. Tegen 17.00 uur kwamen George, de tuinman met zijn vrouw Diana en dochtertjes Brenda en Ineke die nog steeds niks heeft met ons, alleen een lachje op een afstand kan eraf. Ik had van de buurvrouw van mijn moeder een mooie lap stof gehad, deze heb ik aan Diana gegeven en nu kwam ze haar dochtertjes tonen in prachtige jurkjes die ze voor haar meisjes had gemaakt. Ze kan ook voor zichzelf nog een mooie jurk uit de stof maken maar daar is ze nog niet aan toe gekomen. De dametjes zagen er fantastisch uit en na vijfentwintig koekjes en een paar glazen limonade zijn ze weer naar huis gegaan omdat de lucht betrok en er vielen al een paar druppels maar gelukkig is er verder niets uit de lucht komen vallen. Inmiddels was Dorothy ook gekomen na een hele dag gewerkt te hebben en praktisch niks verdiend te hebben. Ze werkt de gehele week in het ziekenhuis maar op zondag helpt ze haar familie met het verkopen van tweedehands kleding op de markt. Ze was zowat gebroken en viel al snel op de bank in slaap dus besloten we dat ze maar hier moesten blijven eten. We hadden toch nog genoeg aardappelen en een eind worst uit de diepvries, wat erwtjes ( diepvries)en wortelen en we aten. Dorothy was erg dankbaar en na het eten zijn ze gelijk weer vertrokken omdat het in hun buurt momenteel niet erg veilig is. Afgelopen nacht was er ook ingebroken bij de buren terwijl ze dit hebben gehoord en gezien maar hiervan niks durven zeggen omdat het hun hoofd kan kosten, leuk he, leven in Kenia.

Beste volgers
Het leek mij aardig om jullie nu reeds te informeren wat wij zoal, met onder andere jullie sponsorgelden, hebben gedaan. Daarom hier een globale opsomming van gerealiseerde activiteiten.
DE doelstelling was, zoals je misschien nog weet een kippen project te realiseren. DE TIET VOOR PIET weet je wel. Welnu op drie verschillende plaatsen hebben wij om te beginnen 650 kuikentjes uitgezet. Met daarbij de nodige neven artikelen zoals, verwarming, voer, medicijnen, etc. etc. Twee van de drie plaatsen hebben inmiddels hun eerste 200 kippen met winst verkocht en hebben nu weer nieuwe kuikens lopen die later weer verkocht zullen worden, dit zijn in beide gevallen slachtkippen voor de horeca. Op de derde plek een kinderhuis hebben ze 250 kippen die nu opgroeien tot leg kippen, zodat het kinderhuis zijn eigen eieren kan gebruiken, er een deel van kan verkopen en zo een beetje winst kunnen maken.
Maar niet alleen de kippen hadden onze aandacht, zo ook hebben we:
- Het mogelijk gemaakt dat kinderen weer naar school konden door ze een nieuw uniform, schoenen en sokken te geven
- Voor anderen hebben we het schoolgeld betaald
- Enkele gezinnen hebben we maïs zaad gegeven zodat ze, als er regen valt, weer eten hebben.
- Een ziekenhuisje hebben we voorzien van een nieuwe voorraad medicijnen.
- Een ander ziekenhuis zat verlegen om dekens en lakens. We hebben dit opgelost.
- Een buikoperatie en de verpleging van een mevrouw betaald. Hebben haar nog twee weken bij ons in huis verzorgd. ( Deze twee weken voor onze eigen rekening dus niet van het sponsorgeld)
- Een nieuwe kinderopvang hebben we stoeltjes en matrasjes gegeven. En hebben we ramen en een deur gegeven.
- Voor een stuk land hebben we een omheining laten plaatsen zodat de koeien er niet meer op kunnen om de oogst op te eten.
- Bij een huis hebben we een omheining laten plaatsen zodat de kippen nu buiten kunnen.
- Een kerkgemeenschap hebben we een keyboard gegeven
- Een moedertje hebben we een kooktoestel gegeven
- Een alleenstaande moeder verkoopt nu houtskool omdat wij de start betaald hebben. Zij heeft nu €, 2,50 extra inkomen.
- Een moeder heeft nu een gaaf gebit omdat we een kunst - voortand hebben betaald.
- Voor een andere dame hebben we het trekken van twee kiezen betaald.
- Een gezinnetje woont nu weer droog omdat we een nieuw dak betaald hebben.
- Twee kinderen hebben een nieuwe bril en kunnen nu alles weer lezen op het schoolbord.
- Een jonge vrouw van 23 jaar die door een ernstig ongeluk een borst heeft moeten missen heeft nu een prothese, dank aan de Firma Timmersmedizorg die dit betaalde. De bijbehorende BH’s zijn van sponsorgelden.
- Drie keer hebben we een financiële bijdrage voor een begrafenis van DEZELFDE familie geleverd.
- De contributie betaald voor een “ziekenfonds” verzekering.
- Een baby’tje slaapt nu in een “maxicosi” in plaats van op de grond.
- Twee mensen hebben sinds kort een matras om op te slapen
- Veel heel veel kinderen, kleintjes en groteren hebben nu wat “extra” kleding, een broek en of shirt.
- Ook het rijbewijs voor de motor van een jonge man betaald
- Diverse gezinnen hebben met Kerst een kerstpakket met voeding gekregen
Maar heel veel aandacht is gegaan naar mensen die ziek zijn of waren. Kinderen met uiteenlopende aandoeningen, huidproblemen, malaria, astmatische problemen. Het ziekenhuisbezoeken en veel, heel veel medicijnen is van sponsorgelden betaald ( alle rekeningen kunnen we overleggen indien iemand dit wenst).
Tot slot alle sponsoren nogmaals heel heel hartelijk bedankt. Zonder jullie was dit allemaal niet mogelijk geweest.
Lieve mensen ik hoop volgende week toch nog een verslag te plaatsen op zaterdag, zondag is onze reisdag dan zal er van een verslag weinig komen maar ik doe mijn best, liefs Ineke