HET IS AFTELLEN GEBLAZEN
Door: INEKE
Blijf op de hoogte en volg Piet-Ineke
12 April 2014 | Kenia, Kisumu
HET IS AFTELLEN GEBLAZEN
7.4
Vandaag hebben we de kinderafdeling van het Districtshospitaal bezocht waar Dorothy werkt. We hadden afgesproken rond 10.30 uur aanwezig te zijn. Voor die tijd is Piet nog even naar de fotoshop gegaan voor wat afdrukken en ik naar de supermarkt voor vijfenveertig pakjes melk wat keurig in een doos werd verpakt maar toch een behoorlijk gewicht was. Buiten de supermarkt stond Piet al op me te wachten en ik heb maar snel de bagage aan de sterke man gegeven maar we moesten ook nog vijfenveertig bananen halen op de markt. Hoe kom ik aan vijfenveertig stuks, heel simpel we hadden Dorothy gebeld met de vraag hoeveel kinderen er momenteel op de kinderafdeling lagen. Piet is met zijn zware bepakking buiten blijven wachten terwijl ik de bananen ben gaan halen op de markt. Nou is het van de markt naar het hospitaal maar en klein eindje maar toch hebben we even een piki-piki genomen, de vracht was toch wel heftig. Bij het ziekenhuis hebben we Dorothy weer gebeld waarna ze ons kwam ophalen en naar de hectische kinderafdeling bracht. Om daar te komen moet je even dooreen wachtruimte, waar gewoon met gemak honderd moeders met kinderen zitten te wachten. Maar wat lagen hier, op de kinderafdeling, schrijnende gevalletjes. Een aantal ondervoede kindjes waaronder een tweeling, kindjes met tbc, malaria en andere aandoeningen. We hebben de melk en bananen uitgedeeld, deze werden in dank aangenomen was het kind er niet toe in staat dan was de moeder er wel om de gift aan te nemen. Het was er een grote chaos omdat er door het wisselen van het weer heel veel zieke kinderen zijn omdat ze niet goed gekleed zijn. Bij ons is twintig graden gewoon lekker maar voor de mensen hier is dit erg koud en vooral s’nachts kan het toch wel behoorlijk afkoelen tijdens de regen en ook zijn er ontzettend veel huizen lek omdat de staat van onderhoud van de meeste huizen miserabel is. We hebben nu al een groot aantal huisjes bezocht waar je door de gaten in de golfplaten daken gewoon naar buiten kunt kijken, kun je nagaan wat er gebeurt als het regent. Vaak regenen de bedden gewoon nat terwijl de kinderen, trouwens iedereen er ligt te slapen, voor ons ondenkbaar. Hier is niemand die de daken repareert, je kunt hier geen monteur bellen of een dakdekker je bent helemaal afhankelijk van de verhuurder en die vindt het wel best, als hij maandelijks zijn geld maar kan innen dan is het goed. Heb je commentaar dan kun je op zoek gaan naar een ander onderkomen en dat is heel moeilijk zodat de meeste mensen gelaten de regen in huis verdragen. Na het ziekenhuisbezoek waarvan we toch wel wat waren aangedaan zijn we naar de moeder van Dorothy gegaan die een winkeltje heeft in de stad waar ze kleding maakt, voornamelijk voor Indiase mensen en overleden personen. Ook nu was ze en prachtig lijkkleed aan het maken voor en vrouw die beslist niet meer komt passen, ze wordt vrijdag in het mortuarium opgehaald dan moet het klaar zijn. De moeder is een flinke hardwerkende vrouw van achtenzestig jaar en ze werkt al ruim vijftig jaar in dezelfde buurt zodat ze de moeder van de buurt wordt genoemd. Na haar bezoek zijn we teruggewandeld naar de fotoshop om wat foto’s op te halen, zijn nog wat gaan drinken en toen was de dag al weer bijna om. Morgen zien we wel weer verder.
8.4
Vanmorgen na ons ontbijtje kwam Rosie me roepen, ik moest even meekomen, er was iets voor me. In het wachtershuisje van de securityman lag een heel lieve kleine puppy, een schatje van een beestje alleen het was een klein vlooienbak maar dat weerhield me er niet van het kleine dotje op te pakken. Het moffelde zich heerlijk weg in mijn armen, het voelde heel goed. Kevin, de veiligheidsman vond langs de kant van de weg een eindje hier vandaan een moederhond met een groot aantal kleintjes. Dit kleine dotje volgde hem tot hier aan de poort en hij kon het niet laten het beestje uit te laten rusten en hiermee is het hondentijdperk hier op de compound begonnen mede door mijn enthousiasme. Piet en ik moesten eerst naar de markt om al van enkele dames, vriendinnen van Piet afscheid te nemen. Christine en Cathy beloofden ons donderdag op de compound te komen bezoeken om afscheid te nemen. Het was erg leuk tussen al die gekke vrouwen, peren, bananen,ananassen en verdere fruitige producten maar na thuiskomst moest ik toch weer gelijk naar dat kleine puppy. Wat had het toch een zooi vlooien dus ben ik gelijk naar de supermarkt gegaan voor hondenshampoo terwijl de medewerkers me hier voor gek verklaarden. Ook kocht ik nog een klein balletje en ik wist niet hoe snel ik weer thuis moest komen. Ik heb een grote afwasteil gevuld met water en het beestje erin gezet. De wachter moest me wel helpen al was het alleen maar om te zien wat ik met dat kleintje deed. Ik zette het kleine dametje, het is een vrouwtje heerlijk in het sop en liet het even inwerken. Het ding sputterde even tegen door wat te piepen maar al snel vond ze het goed. Na misschien twee minuutjes hebben we de tuinslang op het beestje gezet en met een badhanddoek gedroogd. Ze ging heel tevreden in de zon liggen om zich te laten drogen. Vrijdag doen we dit weer, ze moet leren om zich te laten wassen. Nadat ze droog was hebben Kevin en ik heel wat vlooien van het lichaampje kunnen plukken al zijn we er misschien wel een uur mee bezig geweest maar het loont wel ( we emme ginnen aap mar nen oond gevlooid). Wat vind ik het toch ontzettend jammer dat dit kleine ding vandaag pas kennis met ons heeft gemaakt. Was dit eerder gebeurd dan had ik het beestje mooi op kunnen voeden zodat hier op de compound een prachtige betrouwbare hond loopt wat toch heel veilig kan zijn. Ik zal nog een paar dagen proberen de mensen hier bij te brengen hoe je een hond toch naar je hand kunt zetten. Ik heb al meteen gezegd dat schoppen en slaan geen optie is maar een hardere toonzetting is erg belangrijk. Ze heeft de naam Tamy gekregen net als ons poesje thuis. Ze vonden dit een mooie herinnering aan ons en ook hebben de mensen hier beloofd goed voor het beestje te zorgen uit respect voor ons. Laten we hopen dat dit gebeurt. Verder heb ik vanmiddag nog vijfendertig baantjes getrokken terwijl Piet naar Dorothy was om foto’s van haar Iphone over te zetten naar de computer (is niet gelukt). Ik ben nog verschillende keren naar het beestje gaan kijken en heb nog een bedje voor haar gemaakt namelijk een grote afwasteil met een heerlijke zachte badhanddoek erin. Kun je toch niet zeggen dat het beestje een kwade nacht tegemoet gaat.
9.4
Na het ontbijt vanmorgen zijn we eerst naar het busstation gegaan om twee stoelen te reserveren voor aanstaande zondag. Echt leuk is het niet om hier de zaak te verlaten maar het is nu eenmaal zo. Ons kleine dottemotje had een heel rustige nacht gehad en voordat we weggingen dartelde het heerlijk rond hier op de compound. We hebben maar besloten om een eigen grote afwasteil met een lekker zacht dekentje aan te schaffen . Ook hebben we vijf kilo puppyvoer, een drinkbakje en een bordje gekocht, nog net geen mes en vork. Nou, het voer vindt ze zo lekker nog niet maar als ze niks anders krijgt zal ze het wel moeten eten. Tegen 12.00 uur zijn we richting zuster Lucy en haar weeshuis gegaan, we waren uitgenodigd voor een lunch als dank wat we voor hun hebben gedaan. De kippen zagen er heel goed uit en ook de maïs en de bonen stonden er heel goed bij, we worden al echte boeren zie je wel. Het eten was heerlijk en zuster Lucy is eigenlijk vind ik niet echt een geestelijke non maar een komisch vrouwtje echt vol humor. Opvallend is dat iedereen hier voor het eten een gebedje doet maar de drie nonnen, een ouwe non, zuster Lucy, zuster Dorothy, de boekhouder die hier toevallig de boeken aan het controleren was en wij vielen direct aan dus geen gebed voor en ook niet na het eten. Echt geweldig. Tegen 15.00 uur zijn we weer richting Panda’s gegaan waar Sandra al weer zat te wachten om te zwemmen. De kinderen hebben hier nu vakantie zodat ze nu nog een paar dagen van het water kan genieten, het is een echte waterrat. Ik ben met haar naar het zwembad gegaan, Piet naar haar moeder. Gisteren waagde hij ook al een poging naar Dorothy was haar huissleutel kwijt zodat ze niet binnenkonden en Piet onverrichte zaken terug is gekomen maar nu met succes. Nadat Sandra is weggegaan werd ik geroepen door Rose wat denk je, er was een jong poesje aan komen lopen, wat er allemaal gebeurt, ik weet het niet hoor maar ik lijk wel Ineke van het Hart in plaats van Lenie en ook van dat beestje was ik weer erg gecharmeerd. Het is een spierwit poesje met een blauw en een bruin oogje wat echt mooi is, maar wat moeten we ermee. Het heeft wat eten en drinken gekregen, heeft geen vlooien en we hebben geprobeerd het poesje bij Tamy, zo heet het dotje te leggen maar het hondje kreeg gelijk een haal dus dit is niet mogelijk. Later op de avond hebben Piet en de wachter het beestje over de heg proberen te zetten maar Piet was nog maar goed en wel binnen of Richard, de wachter kwam vertellen dat het poesje weer terug was. Tot vier maal toe waarvan de laatste keer met mij heeft hij geprobeerd het ding bij de buren te zetten maar het is net Heintje Davids, het blijft terugkomen. Nu ligt het aan de voeten van Richard terwijl het hondje heerlijk in zijn nieuwe afwasteil ligt te slapen. Morgen zet ik het beestje wel in een boodschappentas en breng het via de normale weg terug naar de buren ( we vermoeden dat het van hun is) en dan maar kijken wie er het eerst terug op de compound is. Groeten vanuit het opvangcentrum voor kleinvee.
10.4
Vandaag was een lekker rustig dagje alhoewel tegen rond 9.30 uur moest kleine Ineke op controle bij de dermatoloog en ook Mary van hier heb ik meegenomen omdat ze heel veel last heeft van een soort aangezichtspijn en haar huid is dan erg ruw. We meldden ons bij de secretaresse en wat denk je, de man was vandaag niet aanwezig ondanks onze afspraak, ook dat gebeurt hier. Dan weer maar naar huis gegaan en zien we morgen wel weer. Toen ik weer net thuis was stond Esther, het jonge weduwvrouwtje van de groentemarkt met haar dochtertje Tracy op de stoep, het kleine meisje was ziek en had last van obstipatie m.a.w. het jong kon niet poepen. Voor € 1,- was de kleine meid geholpen met medicijnen ook vroeg het jonge moedertje of we haar niet konden helpen aan een nieuwe job, op de markt kan ze niet genoeg verdienen om voor haarzelf en haar kindje te zorgen. Ook weer zo’n schrijnend geval maar wij kunnen hier niets aan doen. Zij was weer vertrokken toen Jane weer aanklopte om afscheid te nemen. Toe zij vertrok was het weer ver lunchtijd en nadien zijn we gaan zwemmen. Toen we goed en wel in het water hingen kwamen Sandra n zusje ZamZam die juist van school was thuisgekomen voor een vakantie van drie weken. Zij zijn ook in het water gekomen, dat was gezellig. Piet gaf het water als eerste op en is na gedoucht te hebben naar de markt gegaan. Ondertussen heb ik ook de pool verlaten en ben even naar de supermarkt voor vlees gegaan. Toen ik terugkwam was Piet ook terug en zaten de twee dames van de groentemarkt (Piet’s vriendinnen) lekker aan een glaasje fris en de twee zusjes waren ook weer opgedroogd en zijn samen naar huis gegaan en riepen al ,tot morgen dus die kunnen we morgen ook weer verwachten maar nu kan het nog. Wat wel heel jammer is is het feit dat Jacintha vandaag nog voor twee dagen zou komen maar Mildred belde vanochtend om 7.00 uur dat het kind ziek was zodat ze met haar naar het ziekenhuis moest. Nu blijkt het kind malaria en tyfus te hebben en kan beslist niet komen wat toch wel een domper voor ons maar zeker voor haar is, ze huilde van verdriet, heel sneu. Tussen de bedrijven door heb ik nog wel aandacht aan het vee kunnen besteden wat is het toch mooi spul. Hondje en poesje werden toch van lieverlee vriendjes al beet Tamy verschillende keren al spelend in de staart van Bowie, zo heet het poesje met zijn of haar blauw en bruin oog. ( we kunnen nog niet zien of het een katertje of een poesje is, zo ook bij Tamy, voor hetzelfde geld kan het een manneke zijn, ik zie het in ieder geval nog niet en voor de Kenianen maakt het niks uit, het is maar een hond) Geen David maar Bowie, die naam kreeg ik mooi via faceboek voorgespiegeld. Morgenochtend gaat kleine Bowie met de wachter mee naar huis zodat het beestje daar een nieuw tehuis heeft en hopelijk een goed. Hij beloofde me goed voor het beestje te zijn dus daar gaan we dan maar van uit. Het kleine hondje is erg speels en beslist niet dom, het huppelt mooi achter de wachter aan als hij zijn ronde maakt, heel mooi om te zien. We moeten echt al aftellen maar we hebben nog twee volle dagen te gaan en daar zullen we dan ook echt van genieten, met hondje, zonder poesje.
11.4.
Na het ontbijt hebben we een nieuwe poging gewaagd en zijn weer met kleine Ineke en Mary naar het ziekenhuis gegaan. Nu was de dermatoloog er wel en we stonden toch weer binnen twee uur buiten dus dat viel wel mee. Ik moet trouwens wel zeggen dat die arts zijn geld heel gemakkelijk verdient. Kleine Ineke moest voor een controle, hij vroeg hoe het ging en keek heel even naar haar bolletje en het was goed. Twee minuten binnen, € 24,-- verdiend,bij Mary idem dito, hij heeft langer zitten schrijven, computers zijn hier nog onbekend terwijl het toch een goed ziekenhuis is. Hij bekeek heel even haar gezicht en constateerde acné, dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Er werd een zalfje voorgeschreven en wat pillen en nadien stonden we snel buiten, snel, na twee uur had ik het al wel weer gehad. Thuisgekomen heb ik eerst weer een poosje met het kleine dondersteentje aan het spelen geweest en Piet is naar het “winkeltje“ in het park gegaan voor de laatste aankopen. Rond 14.00 uur kwam Purity om nog een keertje te zwemmen. Sandra en ZamZam kwamen bij nader inzien toch liever morgen. Ook Mildred kwam nog even langs met haar zus Roos vanuit Rangala. Ze moesten hier zijn voor een begrafenis en zijn gewoon niet voor maar tijdens het zingen de kerk uitgegaan die hier een paar minuten vandaan staat. Jacintha was weer iets beter maar moet iedere dag in de morgen naar het ziekenhuis voor een injectie en was ook nog niet in staat naar hier te komen wat wel heel jammer is niet alleen voor haar maar ook voor ons. De dames hebben wat koekjes gegeten en gedronken en hebben afscheid genomen wat voor Mildred toch heel moeilijk was. Ze heeft zegt ze zo veel aan ons te danken en daar is ze zo blij om. Op een gegeven moment werden ze gebeld dat zo terug naar de kerk moesten komen anders hadden ze misschien hier nog gezeten. Ook Consolata kwam vanuit Awasie, toch ruim een uur hier vandaan, afscheid nemen en bracht ons een aardig cadeautje, heel lief van haar. Ook Dorothy kwam nog langs na haar werk en beloofde dat ze zondagmorgen bij het busstation zal zijn omdat ze morgen weer maar eens naar een uitvaart moet. Ik geloof niet dat een van de mensen die we hier inmiddels kennen niet naar en uitvaart is geweest, dit is hier schering een inslag en het is heel normaal. Zodoende is het toch weer avond geworden en is morgen onze laatste dag hier in Panda’s en wat zal het zeer doen om de zaak hier te verlaten. Nu helemaal met dat lieve kleine hondje Tamy dat zo aan me is gewend, een heerlijke gedachte, thuis wacht er ook weer een Tamy op me maar als ik een traantje laat is het om dat kleine beestje dat hier als de medewerkers heel aardig voor het beestje zijn een fijn leven kan hebben. Poesje Bowie heeft al een nieuw tehuis gekregen en heeft een goede dag gehad, gelukkig, al lijkt het me niet leuk om in een linnen zak mee naar een andere plek genomen te worden.
12.4
De laatste dag hier in Kisumu,het is echt niet leuk maar het is nu eenmaal zo. Vanmorgen had ik om 8.30 uur een afspraak bij de nagelboerin maar zoals het hier nu eenmaal is, tegen 9.30 uur kwam ze aangekakt. Jeetje wat heb ik hier toch een geduld opgebouwd. Ik zei haar wel dat ze en echte Keniaanse is en daar is geen woord om gelogen. Mijn nagels zien er netjes uit voor Lamu dus allee maar. Toen ik weer thuiskwam stond het kleine hondje al te trappelen aan de poort, hij kent me al wel erg goed, niet gek, als ik thuis ben loop ik constant met het beestje in mijn armen, we zullen elkaar wel echt missen. Piet en ik zijn nog wel even flappen gaan tappen en hebben nog wat gegeten tussen de middag in een restaurantje. De koffers hebben we gepakt en de drie zusjes Sandra, ZamZam en Frances kwamen de laatste maal van het zwembad gebruik maken terwijl we druk bezig waren. Het laatste avondmaal hebben we samen met Rose genomen en nu is het klaar. Dit is het laatste verslag vanuit Kisumu. Misschien plaats ik nog wel een verhaaltje over de vakantie op Lamu maar uiteindelijk was dit de periode waarvan we jullie op de hoogte wilden houden. Na vandaag gaat het leven voor iedereen hier weer gewoon door maar we hebben en geweldige dankbare tijd gehad en hebben weer heel wat mensen leren kennen. Morgen zal er bij het afscheid een lach en een traan te zien zijn maar laten we hopen dat we volgend jaar weer in goede gezondheid terug kunnen keren. Hier zeggen ze if God it will, wij zeggen als we gezond blijven. Graag wil ik jullie allen heel hartelijk danken voor de getoonde belangstelling en de leuke reacties, graag zien we jullie weer gezond en wel terug na 23 april . Liefs van ons.
7.4
Vandaag hebben we de kinderafdeling van het Districtshospitaal bezocht waar Dorothy werkt. We hadden afgesproken rond 10.30 uur aanwezig te zijn. Voor die tijd is Piet nog even naar de fotoshop gegaan voor wat afdrukken en ik naar de supermarkt voor vijfenveertig pakjes melk wat keurig in een doos werd verpakt maar toch een behoorlijk gewicht was. Buiten de supermarkt stond Piet al op me te wachten en ik heb maar snel de bagage aan de sterke man gegeven maar we moesten ook nog vijfenveertig bananen halen op de markt. Hoe kom ik aan vijfenveertig stuks, heel simpel we hadden Dorothy gebeld met de vraag hoeveel kinderen er momenteel op de kinderafdeling lagen. Piet is met zijn zware bepakking buiten blijven wachten terwijl ik de bananen ben gaan halen op de markt. Nou is het van de markt naar het hospitaal maar en klein eindje maar toch hebben we even een piki-piki genomen, de vracht was toch wel heftig. Bij het ziekenhuis hebben we Dorothy weer gebeld waarna ze ons kwam ophalen en naar de hectische kinderafdeling bracht. Om daar te komen moet je even dooreen wachtruimte, waar gewoon met gemak honderd moeders met kinderen zitten te wachten. Maar wat lagen hier, op de kinderafdeling, schrijnende gevalletjes. Een aantal ondervoede kindjes waaronder een tweeling, kindjes met tbc, malaria en andere aandoeningen. We hebben de melk en bananen uitgedeeld, deze werden in dank aangenomen was het kind er niet toe in staat dan was de moeder er wel om de gift aan te nemen. Het was er een grote chaos omdat er door het wisselen van het weer heel veel zieke kinderen zijn omdat ze niet goed gekleed zijn. Bij ons is twintig graden gewoon lekker maar voor de mensen hier is dit erg koud en vooral s’nachts kan het toch wel behoorlijk afkoelen tijdens de regen en ook zijn er ontzettend veel huizen lek omdat de staat van onderhoud van de meeste huizen miserabel is. We hebben nu al een groot aantal huisjes bezocht waar je door de gaten in de golfplaten daken gewoon naar buiten kunt kijken, kun je nagaan wat er gebeurt als het regent. Vaak regenen de bedden gewoon nat terwijl de kinderen, trouwens iedereen er ligt te slapen, voor ons ondenkbaar. Hier is niemand die de daken repareert, je kunt hier geen monteur bellen of een dakdekker je bent helemaal afhankelijk van de verhuurder en die vindt het wel best, als hij maandelijks zijn geld maar kan innen dan is het goed. Heb je commentaar dan kun je op zoek gaan naar een ander onderkomen en dat is heel moeilijk zodat de meeste mensen gelaten de regen in huis verdragen. Na het ziekenhuisbezoek waarvan we toch wel wat waren aangedaan zijn we naar de moeder van Dorothy gegaan die een winkeltje heeft in de stad waar ze kleding maakt, voornamelijk voor Indiase mensen en overleden personen. Ook nu was ze en prachtig lijkkleed aan het maken voor en vrouw die beslist niet meer komt passen, ze wordt vrijdag in het mortuarium opgehaald dan moet het klaar zijn. De moeder is een flinke hardwerkende vrouw van achtenzestig jaar en ze werkt al ruim vijftig jaar in dezelfde buurt zodat ze de moeder van de buurt wordt genoemd. Na haar bezoek zijn we teruggewandeld naar de fotoshop om wat foto’s op te halen, zijn nog wat gaan drinken en toen was de dag al weer bijna om. Morgen zien we wel weer verder.
8.4
Vanmorgen na ons ontbijtje kwam Rosie me roepen, ik moest even meekomen, er was iets voor me. In het wachtershuisje van de securityman lag een heel lieve kleine puppy, een schatje van een beestje alleen het was een klein vlooienbak maar dat weerhield me er niet van het kleine dotje op te pakken. Het moffelde zich heerlijk weg in mijn armen, het voelde heel goed. Kevin, de veiligheidsman vond langs de kant van de weg een eindje hier vandaan een moederhond met een groot aantal kleintjes. Dit kleine dotje volgde hem tot hier aan de poort en hij kon het niet laten het beestje uit te laten rusten en hiermee is het hondentijdperk hier op de compound begonnen mede door mijn enthousiasme. Piet en ik moesten eerst naar de markt om al van enkele dames, vriendinnen van Piet afscheid te nemen. Christine en Cathy beloofden ons donderdag op de compound te komen bezoeken om afscheid te nemen. Het was erg leuk tussen al die gekke vrouwen, peren, bananen,ananassen en verdere fruitige producten maar na thuiskomst moest ik toch weer gelijk naar dat kleine puppy. Wat had het toch een zooi vlooien dus ben ik gelijk naar de supermarkt gegaan voor hondenshampoo terwijl de medewerkers me hier voor gek verklaarden. Ook kocht ik nog een klein balletje en ik wist niet hoe snel ik weer thuis moest komen. Ik heb een grote afwasteil gevuld met water en het beestje erin gezet. De wachter moest me wel helpen al was het alleen maar om te zien wat ik met dat kleintje deed. Ik zette het kleine dametje, het is een vrouwtje heerlijk in het sop en liet het even inwerken. Het ding sputterde even tegen door wat te piepen maar al snel vond ze het goed. Na misschien twee minuutjes hebben we de tuinslang op het beestje gezet en met een badhanddoek gedroogd. Ze ging heel tevreden in de zon liggen om zich te laten drogen. Vrijdag doen we dit weer, ze moet leren om zich te laten wassen. Nadat ze droog was hebben Kevin en ik heel wat vlooien van het lichaampje kunnen plukken al zijn we er misschien wel een uur mee bezig geweest maar het loont wel ( we emme ginnen aap mar nen oond gevlooid). Wat vind ik het toch ontzettend jammer dat dit kleine ding vandaag pas kennis met ons heeft gemaakt. Was dit eerder gebeurd dan had ik het beestje mooi op kunnen voeden zodat hier op de compound een prachtige betrouwbare hond loopt wat toch heel veilig kan zijn. Ik zal nog een paar dagen proberen de mensen hier bij te brengen hoe je een hond toch naar je hand kunt zetten. Ik heb al meteen gezegd dat schoppen en slaan geen optie is maar een hardere toonzetting is erg belangrijk. Ze heeft de naam Tamy gekregen net als ons poesje thuis. Ze vonden dit een mooie herinnering aan ons en ook hebben de mensen hier beloofd goed voor het beestje te zorgen uit respect voor ons. Laten we hopen dat dit gebeurt. Verder heb ik vanmiddag nog vijfendertig baantjes getrokken terwijl Piet naar Dorothy was om foto’s van haar Iphone over te zetten naar de computer (is niet gelukt). Ik ben nog verschillende keren naar het beestje gaan kijken en heb nog een bedje voor haar gemaakt namelijk een grote afwasteil met een heerlijke zachte badhanddoek erin. Kun je toch niet zeggen dat het beestje een kwade nacht tegemoet gaat.
9.4
Na het ontbijt vanmorgen zijn we eerst naar het busstation gegaan om twee stoelen te reserveren voor aanstaande zondag. Echt leuk is het niet om hier de zaak te verlaten maar het is nu eenmaal zo. Ons kleine dottemotje had een heel rustige nacht gehad en voordat we weggingen dartelde het heerlijk rond hier op de compound. We hebben maar besloten om een eigen grote afwasteil met een lekker zacht dekentje aan te schaffen . Ook hebben we vijf kilo puppyvoer, een drinkbakje en een bordje gekocht, nog net geen mes en vork. Nou, het voer vindt ze zo lekker nog niet maar als ze niks anders krijgt zal ze het wel moeten eten. Tegen 12.00 uur zijn we richting zuster Lucy en haar weeshuis gegaan, we waren uitgenodigd voor een lunch als dank wat we voor hun hebben gedaan. De kippen zagen er heel goed uit en ook de maïs en de bonen stonden er heel goed bij, we worden al echte boeren zie je wel. Het eten was heerlijk en zuster Lucy is eigenlijk vind ik niet echt een geestelijke non maar een komisch vrouwtje echt vol humor. Opvallend is dat iedereen hier voor het eten een gebedje doet maar de drie nonnen, een ouwe non, zuster Lucy, zuster Dorothy, de boekhouder die hier toevallig de boeken aan het controleren was en wij vielen direct aan dus geen gebed voor en ook niet na het eten. Echt geweldig. Tegen 15.00 uur zijn we weer richting Panda’s gegaan waar Sandra al weer zat te wachten om te zwemmen. De kinderen hebben hier nu vakantie zodat ze nu nog een paar dagen van het water kan genieten, het is een echte waterrat. Ik ben met haar naar het zwembad gegaan, Piet naar haar moeder. Gisteren waagde hij ook al een poging naar Dorothy was haar huissleutel kwijt zodat ze niet binnenkonden en Piet onverrichte zaken terug is gekomen maar nu met succes. Nadat Sandra is weggegaan werd ik geroepen door Rose wat denk je, er was een jong poesje aan komen lopen, wat er allemaal gebeurt, ik weet het niet hoor maar ik lijk wel Ineke van het Hart in plaats van Lenie en ook van dat beestje was ik weer erg gecharmeerd. Het is een spierwit poesje met een blauw en een bruin oogje wat echt mooi is, maar wat moeten we ermee. Het heeft wat eten en drinken gekregen, heeft geen vlooien en we hebben geprobeerd het poesje bij Tamy, zo heet het dotje te leggen maar het hondje kreeg gelijk een haal dus dit is niet mogelijk. Later op de avond hebben Piet en de wachter het beestje over de heg proberen te zetten maar Piet was nog maar goed en wel binnen of Richard, de wachter kwam vertellen dat het poesje weer terug was. Tot vier maal toe waarvan de laatste keer met mij heeft hij geprobeerd het ding bij de buren te zetten maar het is net Heintje Davids, het blijft terugkomen. Nu ligt het aan de voeten van Richard terwijl het hondje heerlijk in zijn nieuwe afwasteil ligt te slapen. Morgen zet ik het beestje wel in een boodschappentas en breng het via de normale weg terug naar de buren ( we vermoeden dat het van hun is) en dan maar kijken wie er het eerst terug op de compound is. Groeten vanuit het opvangcentrum voor kleinvee.
10.4
Vandaag was een lekker rustig dagje alhoewel tegen rond 9.30 uur moest kleine Ineke op controle bij de dermatoloog en ook Mary van hier heb ik meegenomen omdat ze heel veel last heeft van een soort aangezichtspijn en haar huid is dan erg ruw. We meldden ons bij de secretaresse en wat denk je, de man was vandaag niet aanwezig ondanks onze afspraak, ook dat gebeurt hier. Dan weer maar naar huis gegaan en zien we morgen wel weer. Toen ik weer net thuis was stond Esther, het jonge weduwvrouwtje van de groentemarkt met haar dochtertje Tracy op de stoep, het kleine meisje was ziek en had last van obstipatie m.a.w. het jong kon niet poepen. Voor € 1,- was de kleine meid geholpen met medicijnen ook vroeg het jonge moedertje of we haar niet konden helpen aan een nieuwe job, op de markt kan ze niet genoeg verdienen om voor haarzelf en haar kindje te zorgen. Ook weer zo’n schrijnend geval maar wij kunnen hier niets aan doen. Zij was weer vertrokken toen Jane weer aanklopte om afscheid te nemen. Toe zij vertrok was het weer ver lunchtijd en nadien zijn we gaan zwemmen. Toen we goed en wel in het water hingen kwamen Sandra n zusje ZamZam die juist van school was thuisgekomen voor een vakantie van drie weken. Zij zijn ook in het water gekomen, dat was gezellig. Piet gaf het water als eerste op en is na gedoucht te hebben naar de markt gegaan. Ondertussen heb ik ook de pool verlaten en ben even naar de supermarkt voor vlees gegaan. Toen ik terugkwam was Piet ook terug en zaten de twee dames van de groentemarkt (Piet’s vriendinnen) lekker aan een glaasje fris en de twee zusjes waren ook weer opgedroogd en zijn samen naar huis gegaan en riepen al ,tot morgen dus die kunnen we morgen ook weer verwachten maar nu kan het nog. Wat wel heel jammer is is het feit dat Jacintha vandaag nog voor twee dagen zou komen maar Mildred belde vanochtend om 7.00 uur dat het kind ziek was zodat ze met haar naar het ziekenhuis moest. Nu blijkt het kind malaria en tyfus te hebben en kan beslist niet komen wat toch wel een domper voor ons maar zeker voor haar is, ze huilde van verdriet, heel sneu. Tussen de bedrijven door heb ik nog wel aandacht aan het vee kunnen besteden wat is het toch mooi spul. Hondje en poesje werden toch van lieverlee vriendjes al beet Tamy verschillende keren al spelend in de staart van Bowie, zo heet het poesje met zijn of haar blauw en bruin oog. ( we kunnen nog niet zien of het een katertje of een poesje is, zo ook bij Tamy, voor hetzelfde geld kan het een manneke zijn, ik zie het in ieder geval nog niet en voor de Kenianen maakt het niks uit, het is maar een hond) Geen David maar Bowie, die naam kreeg ik mooi via faceboek voorgespiegeld. Morgenochtend gaat kleine Bowie met de wachter mee naar huis zodat het beestje daar een nieuw tehuis heeft en hopelijk een goed. Hij beloofde me goed voor het beestje te zijn dus daar gaan we dan maar van uit. Het kleine hondje is erg speels en beslist niet dom, het huppelt mooi achter de wachter aan als hij zijn ronde maakt, heel mooi om te zien. We moeten echt al aftellen maar we hebben nog twee volle dagen te gaan en daar zullen we dan ook echt van genieten, met hondje, zonder poesje.
11.4.
Na het ontbijt hebben we een nieuwe poging gewaagd en zijn weer met kleine Ineke en Mary naar het ziekenhuis gegaan. Nu was de dermatoloog er wel en we stonden toch weer binnen twee uur buiten dus dat viel wel mee. Ik moet trouwens wel zeggen dat die arts zijn geld heel gemakkelijk verdient. Kleine Ineke moest voor een controle, hij vroeg hoe het ging en keek heel even naar haar bolletje en het was goed. Twee minuten binnen, € 24,-- verdiend,bij Mary idem dito, hij heeft langer zitten schrijven, computers zijn hier nog onbekend terwijl het toch een goed ziekenhuis is. Hij bekeek heel even haar gezicht en constateerde acné, dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Er werd een zalfje voorgeschreven en wat pillen en nadien stonden we snel buiten, snel, na twee uur had ik het al wel weer gehad. Thuisgekomen heb ik eerst weer een poosje met het kleine dondersteentje aan het spelen geweest en Piet is naar het “winkeltje“ in het park gegaan voor de laatste aankopen. Rond 14.00 uur kwam Purity om nog een keertje te zwemmen. Sandra en ZamZam kwamen bij nader inzien toch liever morgen. Ook Mildred kwam nog even langs met haar zus Roos vanuit Rangala. Ze moesten hier zijn voor een begrafenis en zijn gewoon niet voor maar tijdens het zingen de kerk uitgegaan die hier een paar minuten vandaan staat. Jacintha was weer iets beter maar moet iedere dag in de morgen naar het ziekenhuis voor een injectie en was ook nog niet in staat naar hier te komen wat wel heel jammer is niet alleen voor haar maar ook voor ons. De dames hebben wat koekjes gegeten en gedronken en hebben afscheid genomen wat voor Mildred toch heel moeilijk was. Ze heeft zegt ze zo veel aan ons te danken en daar is ze zo blij om. Op een gegeven moment werden ze gebeld dat zo terug naar de kerk moesten komen anders hadden ze misschien hier nog gezeten. Ook Consolata kwam vanuit Awasie, toch ruim een uur hier vandaan, afscheid nemen en bracht ons een aardig cadeautje, heel lief van haar. Ook Dorothy kwam nog langs na haar werk en beloofde dat ze zondagmorgen bij het busstation zal zijn omdat ze morgen weer maar eens naar een uitvaart moet. Ik geloof niet dat een van de mensen die we hier inmiddels kennen niet naar en uitvaart is geweest, dit is hier schering een inslag en het is heel normaal. Zodoende is het toch weer avond geworden en is morgen onze laatste dag hier in Panda’s en wat zal het zeer doen om de zaak hier te verlaten. Nu helemaal met dat lieve kleine hondje Tamy dat zo aan me is gewend, een heerlijke gedachte, thuis wacht er ook weer een Tamy op me maar als ik een traantje laat is het om dat kleine beestje dat hier als de medewerkers heel aardig voor het beestje zijn een fijn leven kan hebben. Poesje Bowie heeft al een nieuw tehuis gekregen en heeft een goede dag gehad, gelukkig, al lijkt het me niet leuk om in een linnen zak mee naar een andere plek genomen te worden.
12.4
De laatste dag hier in Kisumu,het is echt niet leuk maar het is nu eenmaal zo. Vanmorgen had ik om 8.30 uur een afspraak bij de nagelboerin maar zoals het hier nu eenmaal is, tegen 9.30 uur kwam ze aangekakt. Jeetje wat heb ik hier toch een geduld opgebouwd. Ik zei haar wel dat ze en echte Keniaanse is en daar is geen woord om gelogen. Mijn nagels zien er netjes uit voor Lamu dus allee maar. Toen ik weer thuiskwam stond het kleine hondje al te trappelen aan de poort, hij kent me al wel erg goed, niet gek, als ik thuis ben loop ik constant met het beestje in mijn armen, we zullen elkaar wel echt missen. Piet en ik zijn nog wel even flappen gaan tappen en hebben nog wat gegeten tussen de middag in een restaurantje. De koffers hebben we gepakt en de drie zusjes Sandra, ZamZam en Frances kwamen de laatste maal van het zwembad gebruik maken terwijl we druk bezig waren. Het laatste avondmaal hebben we samen met Rose genomen en nu is het klaar. Dit is het laatste verslag vanuit Kisumu. Misschien plaats ik nog wel een verhaaltje over de vakantie op Lamu maar uiteindelijk was dit de periode waarvan we jullie op de hoogte wilden houden. Na vandaag gaat het leven voor iedereen hier weer gewoon door maar we hebben en geweldige dankbare tijd gehad en hebben weer heel wat mensen leren kennen. Morgen zal er bij het afscheid een lach en een traan te zien zijn maar laten we hopen dat we volgend jaar weer in goede gezondheid terug kunnen keren. Hier zeggen ze if God it will, wij zeggen als we gezond blijven. Graag wil ik jullie allen heel hartelijk danken voor de getoonde belangstelling en de leuke reacties, graag zien we jullie weer gezond en wel terug na 23 april . Liefs van ons.
-
13 April 2014 - 10:06
Jolanda Mandos:
Lieve Piet en Ineke,bedankt dat jullie alles met ons hebben gedeeld,ik vond het iedere week weer erg leuk om te lezen,vooral omdat we er zelf zijn geweest,heb het idee dat ik de mensen als ik ze nu tegen zou komen,meteen zou herkennen,echt heel leuk.en Ineke wat zal Tamy je gaan missen,maar ach daar komt hij of zij ook wel weer overheen.Elk afscheid is de geboorte van een herinnering en die hebben jullie genoeg,straks thuis weer met de foto's aan de slag en iedereen weer begroeten en voor je het weet ga je weer terug!geniet nog lekker op Lamu en tot snel hopelijk,dikke kus vanuit Roosendaal -
13 April 2014 - 11:44
Betsy:
Ha lieverds, wat een belevenissen weer! Zie het al voor me Ineke, jij zo aan de gang met het hondje en het poesje wat lief. Bedankt voor al je verslagen Ineke, het is een hele klus, maar zo kunnen wij ook meegenieten
van alles wat jullie daar beleven.
Nog een hele fijne vakantie daar, pas goed op jullie zelf, goede reis en tot in Roosendaal. Ik zal blij zijn jullie weer te zien, dikke kus van ons. -
13 April 2014 - 11:45
Betsy:
vergeten: wat een schattig hondje is Tami!!! -
13 April 2014 - 18:01
Toos:
Hoi Inneke
Ik vond het weer leuk om het verslag te lezen .
Wij wensen jullie een fijne vakantie en hoop je weer snel te zien.
Groetjes Ad en Toos -
13 April 2014 - 19:29
Antoon Koevoets:
Inekes dierentuin, lijkt mij wel een gepaste naam voor jullie compound daar. Wat een belevenissen maken jullie mee. Ik vind het allemaal prachtig zolang ik er maar geen rolletje in hoef te spelen. Ik denk dat ik thuis te veel wordt verwend! Wat mij wel op viel bij die kat dat ze twee verschillende ogen heeft, een blauw en een bruin. Ik vind dat wel erg opvallend. Is dat normal, komt dat bij kitten meer voor? Het is voor mij in iedergeval volkomen nieuw.
Bedankt nog voor je positieve reactie Piet, op onze lady's night gisteren bij de CCN kookclub. Het was weer heerlijk, en buitengewoon gezellig en laat. Om 13.00 uur begonnen en om 01.00 uur naar ons Mandje. Mijn Bobke, ons Maaike heeft ons weer veilig thuis afgezet. Ze mag nog effe blijven!
Ik denk dat jullie het wel verdiend hebben om heerlijk te gaan relaxen op het tropisch eiland Lamu, het ziet er op de foto's die ik gezien heerlijk uit. Geniet ervan. Moet wel uitkijken dat je geen, honden, kitten, koeien, kuikens, kippen of andere zielige beestjes tegenkomt want dan weet je helemaal niet meer wat je moet doen. Laat staan als je van die zielige hoopjes mens tegenkomt! Je kent het gezegde toch: Beste kijkbuis kinderen oogjes toe en snaveltjes dicht. En dat geldt voor jullie Eigen best wil nu ook. Ik hoop nog wel op 'n reisverslag(je) van het eilend Lamu, met 'n heleboel foto's. Als ik er zelf niet kom, hoop ik dat ik mijn fantasie kan volgen aan de hand van jullie foto's en reisverslag.
Ik wens jullie ook namens Marja een geweldig afscheid en een zeer ontspannen en heerljjk weekje Lamu. Als jullie terug zijn, na een aantal weken als je weer gewend bent aan het jachtige leven in Olland, spreken we wel een keertje af. Ik zie er naar uit.
De groetjes van M & A. Doei. -
13 April 2014 - 19:34
Miranda Van Tilburg:
Hoi Piet en Ineke,
We zullen je mooie verhalen gaan missen.
Jullie kunnen weer terug kijken op een mooie en voldane tijd.
Geniet nog van de week vakantie samen.
We wensen jullie een voorspoedige terugreis.
Liefs,
Peter, Miranda, Sandra en Ronald. -
13 April 2014 - 22:03
Jeanne :
Hallo Piet en Ineke
Je laatste verslagen ,wat hebben jullie weer wat beleefd van de week alleen dat kleine hondje ,dat is net iets voor jou hé Ineke ,écht leuk ,jullie zullen het wel gaan missen allemaal ,maar je kunt terug kijken op een geweldig mooie tijd met ontzettend veel goeds wat jullie hebben gedaan ,bedankt dat je ons op de hoogte hebt gehouden ,en dan nu genieten van jullie laatste weken ,en een goeie reis terug naar Nederland
Liefs xxx ook van ma -
13 April 2014 - 23:33
Ineke:
Wat gaat het toch snel....En wat een ellende toch allemaal daar.
Maar jullie hebben toch weer heel veel mensen blij gemaakt.
Geniet nog van jullie vakantie, en we zien elkaar weer snel.
Liefs van ons xxx -
15 April 2014 - 18:23
Frans En Annet De Klerk:
Hoi Piet en Ineke,
We zullen jullie verhalen missen , het was altijd leuk om te lezen, hoe het jullie daar verging.
geniet nog van de laatste dagen ,goede reis terug en hopelijk zien we jullie weer snel bij Thor.
groetjes Frans en Annet
-
16 April 2014 - 18:58
Jan En Rikie:
Lieve Ineke en Piet,
Geweldig wat jullie allemaal meemaken.
Jullie doen belangeloos zoveel goeds voor zoveel mensen!
Nog lekker op vakantie; geniet er maar van.
We hopen jullie weer gauw te zien.
Lieve groeten,
Jan en Rikie -
16 April 2014 - 22:48
Ton En Irene:
Hartverwarmend en soms hartverscheurend geniet van jullie laatste dagen en een goede reis terug naar huis zien elkaar dan weer gauw liefs en dikke knuffel Irene en Ton -
17 April 2014 - 12:56
Diny Van Gent:
Hoi Ineke en Piet,
Bedankt voor jullie mooie verhalen en foto, s.
De vrienden daar vinden het zeker niet leuk dat jullie terug naar huis gaan.
Jullie hebben veel goede dingen voor hun gedaan.
Geniet nog maar van jullie vakantie, goede reis terug naar huis, en we zien jullie weer op het honk.
groetjes Diny van Gent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley