EEN DAGJE TUSSEN DE MAIS

EEN DAGJE TUSSEN DE MAIS
Van de week heb ik samen met nog een mzungo (een andere Nederlandse, blanke man) een dag geholpen met maïs te oogsten. Ik was gebeld door een alleen staande moeder die ik toevallig ken, met de vraag of ik wilde helpen bij het binnen halen van de oogst. In dit geval dus van de maïs oogst. Aangezien ik als kleine jongen bij mijn opa al had geleerd hoe dat in zijn werk ging, had ik daar wel oren naar. Immers het zou niet veel anders zijn dan toen ik 10 – 15 jaar was, dus al weer heel lang geleden. De andere Nederlander is aanmerkelijk jonger en die heeft dan ook uiteraard een ander visie op de manier van oogsten hier in Kenia. Maar daarover later meer.
Ik was dus gevraagd en had ja gezegd. Dat betekende dat ik, lees wij, op tijd met de bus mee moesten. Het was zo’n anderhalf uur rijden voor we op de plaats van bestemming zouden zijn. Tenminste met de bus en dan daarna nog een kwartiertje achterop de brommer, pikkie pikkie genaamd. We zouden de bus van acht uur nemen. Omdat je daar ruim van te voren moet zijn hadden we afgesproken om kwart over zeven weg te gaan zodat we zeker op tijd zouden zijn. Dat lukte boven wonder wel. Na het kopen van een buskaartje van zo’n twee euro twintig per persoon, enkele reis, voor een afstand van vijf en zeventig kilometer zijn we twintig minuten later dan gepland vertrokken. Aangekomen op de plaats waar we overstappen op de brommer eerst nog even een aantal andere oude bekenden groeten en dan op weg, voor een euro vijftig, naar het maïsveld. De anderen daar aanwezig drie mannen en vier vrouwen waren al enkele uren bezig. Wij kregen kort uitleg en instructies hoe te handelen en daar gaan we dan. Het was dus inmiddels ruim tien uur geweest en dat wil zeggen dat de temperatuur in het open veld al heel veel afwijkt van de temperatuur in Nederland op dat tijdstip. En laat ik u zeggen zo rond de klok van twaalf uur was die koperen jongen daar boven, recht boven ons, want we zitten hier echt op de evenaar, erg goed voelbaar. Immers vijf en dertig graden en meer is voor ons blanken geen alle daagse ervaring. Ik had gedacht mijn shirtje uit te doen maar om problemen te voorkomen heb ik dat maar gauw vergeten. In een pauze is niet voorzien dat moet je zelf regelen. Wij goed voorbereid met een fles water een paar eieren, een banaan en een paar koekjes namen af en toe een korte pauze. Een van de aanwezige kinderen zorgden op een houtvuurtje voor wat geroosterde maïs, die een ware aanvulling waren op ons lunch pakket. Zo rond de klok van een uur was de maïs wel geplukt maar moest toen nog verzameld worden en van het land worden gebracht. Ook dit is allemaal handwerk. In zakken en emmers mannen en vrouwen, niet te lui. Mijn blanke collega van dat moment spreekt uit ervaring als hij zegt bij ons zetten we daar een combine op die gaat twee keer op en neer en alles is gefikst. Geoogst, gepeld etc. Wij werden gedwongen nog een pick-up autootje te huren om de maïskolven te vervoeren naar het huis van de eigenaresse.
Wij zijn om twee uur gestopt om daarna de bus terug te regelen, maar niet zonder eerst een litertje bier te nuttigen. In de bus hebben wij een tukje gedaan. En eenmaal thuis heb ik gezegd nog meer respect te hebben gekregen voor de mensen hier. Want jongens het is gewoon keihard en keihard werken om een paar honderd kilo maïs te oogsten. Maïs voor je zelf, voor je familie en ook nog om wat te verkopen zodat je van dat geld weer nieuw zaaizaad kunt kopen om volgend jaar weer hetzelfde zware werk te moeten doen. Zij die zeggen dat ze hier lui zijn nodig ik uit om volgende keer te komen helpen. !!!!!